PMI – de Purchasing Managers Index
De Purchasing Managers Index. Elke maand vullen zo’n 300 inkoopmanagers in Nederland een ‘eenvoudige’ enquete in, die resulteert in een rapportcijfer die iets zou zeggen over hoe we er economisch voorstaan. Regelmatig prijkt de uitslag op de voorpagina’s van de financiële katernen.
In Nederland worden in tegenstelling tot andere landen in Europa en wereldwijd alleen inkoopmanagers uit de ‘Industrie’ gevraagd hieraan mee te doen. Volgens de site van de NEVI vertegenwoordigen deze bedrijven ‘minimaal 10% van het BBP’ (https://www.nevi.nl/inkoopkennis/NEVI_Inkoopmanagersindex).
Een aantal beursanalisten zweren erbij en noemen de index ‘van grote strategische waarde’. Anderzijds wordt toegegeven dat de index ‘zeer subjectief is vergeleken met andere indicatoren’.
Ook internationaal gezien bepaalt blijkbaar het inschattingsvermogen van een aantal inkoopmanagers voor een belangrijk deel het sentiment op de beurzen, zoals blijkt uit de zinsnede ‘PMI is considered a leading indicator in the eyes of the Fed’ (zie PMI op de site https://www.investopedia.com/).
Nou nou, zijn al die inkopers nou opeens de nieuwe beursgoeroe’s geworden?
Ik geloof er helemaal niets van. Net als bij de beurs in het algemeen is de kernvraag in mijn ogen: bepaalt de stand der economie ons sentiment, of bepaalt ons sentiment de stand der economie?
Bij gebrek aan andere ‘leading indicators’ is waarschijnlijk die van de Purchasing Managers opgewaardeerd naar een in mijn ogen bedenkelijk niveau. Waarom er trouwens geen Sales Managers Index is of een Logistics Managers Index kan ook niemand uitleggen, behalve de grap die ik laatst hoorde dat ‘die inkoopmanagers waarschijnlijk de enigen zijn die tijd genoeg hebben om trouw elke maand een enquete in te vullen’.
Meten is weten, maar cijfers liegen, zei mijn leraar Statistiek vroeger. Ik sluit me daar in geval van de PMI volledig bij aan.
Gerard Ekhart
Directeur Imengo Works BV
Dit artikel verscheen eerder in SCMagazine (www.scmonline.nl)
@@nkoop
Mezelf voorbereidend op het SCMagazine themanummer over ICT zat ik wat rond te neuzen op de prima site van het CBS (www.cbs.nl) ; ik las wat interessante feiten in een recente publicatie ‘De digitale economie 2008’:
– Nederland kent meer dan 27.000 ICT bedrijven
– Er zijn zo’n ¼ miljoen mensen met een ICT beroep in ons landje
– De R&D uitgaven in de ICT sector is > € 1,8 mld
En wat dichter bij ons inkoophuis: 44% van alle bedrijven in NL ‘doet’ aan electronisch inkopen. Europees gezien zijn alleen de Engelse, Duitse en Noorse inkoop-collega’s actiever op het web.
Inkoop en ICT: ze hebben in het verleden op wat gespannen voet met elkaar gestaan bij het begin van de eHype. Toen begon echter het inkoopgilde in te zien, dat hun werk er niet door werd vervangen, zoals bij vele collega’s op de fabrieksvloer en de administratie. Ze kregen juist zeeën van tijd kregen om zich met het strategische deel van het vak bezig te houden. Daarnaast konden de tactische mannen en vrouwen prachtige middelen als eAuctions gebruiken om genadeloos een groepje enthousiaste toeleveranciers uit te knijpen. Dat dreigde even door te slaan met inkoopmanagers die vonden dat alles maar d.m.v. auctions moest worden ingekocht. Een soort ‘openbare aanbestedings-verplichting’ maar dan voor commerciële bedrijven.
Gelukkig is dat wat gestabiliseerd en een goed ERP pakket kent naast de transactionele ook een reeks aan ‘desicion supporting tools’ voor de moderne @@nkoper, zoals onze zuiderburen zo schoon kunnen zeggen. Dit wil trouwens niet zeggen dat alle beschikbare ‘Purchase to Pay’ middelen die het ICT gilde ons biedt, consequent en adequaat worden gebruikt. Integendeel, een groot verbeterpotentieel voor veel ondernemingen. Check it out.
Het definiëren van je inkoopstrategie is gelukkig nooit te digitaliseren: dat blijft lekker mensenwerk en dat maakt dit vak ook zo spannend!
Gerard Ekhart
Directeur Imengo Works BV
Dit artikel verscheen eerder in SCMagazine (www.scmonline.nl)
Grenstanken – Global Sourcing Y/N
Een frequente vraag die ik krijg is: ‘moet ik in Oost Europa of Azië op zoek gaan naar goedkopere leveranciers?’ Gevolgd door: ‘wat zijn de laatste ontwikkelingen op dit vlak?’
Mijn antwoord is hierop is meestal een wedervraag: ‘wanneer zou je in de auto stappen om in het buitenland goedkopere benzine te tanken?’
De antwoorden hierop zijn meestal in de trant van: (1) als het prijsvoordeel zo groot is dat het de rit rechtvaardigt, (2) als ik daar überhaupt wat te zoeken heb of (3) nooit, want dat vind ik niet interessant.
Even alle drie mogelijkheden kort analyseren:
(1) de ‘Aldi – inkoper’ ; altijd en overal op zoek naar de laagste prijs, ook al kost dat kostbare tijd en moeite
(2) de ‘twee vliegen in één klap – inkoper’; op zoek naar de win-win en probeert het nuttige en het aangename te combineren
(3) de ‘verkoper’ ; is primair niet geïnteresseerd in inkoopvoordelen
Als het economisch wat minder gaat, zie je plots een verschuiving naar ‘Aldi-inkoop’ gedrag (goed of slecht). De wat meer strategische inkoper zal de neiging hebben ergens tussen (1) en (2) te balanceren.
De tweede vraag dan: laatste ontwikkelingen. Gerard Kleisterlee gaf recent in de Financial Times een interessante opsomming van wat hij verwacht op dit vlak: Supply Chains zullen meer en meer lokaal worden i.p.v. globaal. Belangrijkste redenen: stijgende kosten van energie (en dus transportkosten) in combinatie met sterke focus van internationale bedrijven op de ‘green supply chain’; anderzijds de toenemende vraag van klanten naar kortere levertijden.
Dit vanuit de gedachte dat in onze welvaartseconomie de factor TIJD aan belangrijkheid blijft winnen ten koste van de factor GELD. Het één hebben we te weinig en het andere teveel. En dat geldt meer en meer voor zowel consumenten als voor bedrijven.
Food for thought voor de budget ronde 2010 die er aan zit te komen.
Dit artikel verscheen eerder in SCMagazine (www.scmonline.nl)
Inkoper M/V ?
Er moet een nieuwe auto worden aangeschaft voor het gezin. Man bereidt zich grondig voor op het vlak van modellen, prestaties, technische specificaties, et cetera. Vrouw gaat mee en kijkt naar het pand, de ontvangst door de verkoper, de sfeer in de showroom, speelplek voor de kids, de lekkere koffie en naar de kleur, vorm en milieuvriendelijkheid van de auto. Komt het in een later stadium tot onderhandelen, dan gaat de vrouw wat anders doen, want dat ‘machogedrag’ om een paar euro te besparen is niets voor haar. Vraag de man naar wat hij heeft gekocht en hij zegt: ‘180 pk voor 45.000 euro met het businesspakket voor de helft van de prijs.’ Zij zegt: ‘Een rode.’
Is een goede inkoper nu een man of een vrouw? Eerst maar even wat extra invalshoeken voordat we deze vraag beantwoorden. Een decennium geleden was het inkoopvak voornamelijk een mannenclub. Een directe resultante van het profiel dat werd gezocht voor die functie: sterk inhoudelijk en technisch gericht met de focus op resultaat. Veel hard skills. Een echte man’s job onder het motto: ‘I win, you lose.’
De ontwikkelingen in het inkoopvak zijn echter snel gegaan: meer relatiegericht, oog voor het proces, de samenwerking en een overvloed aan communicatie. Veel meer behoefte dus aan soft skills, waar menig vrouw meer van in huis heeft dan de vaak technisch opgeleide ingenieur. Het nieuwe motto: ‘We both win.’
Dus: inkoper M/V? Ik denk het niet. Ook hier is de best of both worlds datgene waar organisaties naar op zoek zijn. Met alleen soft skills lopen prijsonderhandelingen met een geslepen verkoper op niets uit, en met alleen hard skills is er vaak maar één winnaar.
De Nyenrode Business Universiteit heeft inmiddels al een ‘Ladies circle’. Misschien iets voor de NEVI?
Dit artikel verscheen eerder in SCMagazine (www.scmonline.nl)
Groen
Al Gore is het gelukt met z’n film ‘An inconvenient truth’ het thema milieu uit het geitenwollen-sokken-circuit te halen en op zowel de globale politieke als de corporate agenda te krijgen. Fantastisch staaltje marketing. Groen inkopen is inmiddels ook tot ons kabinet in de lage landen doorgedrongen. In 2010 moet volgens onze ijverige milieuminister de gehele Nederlandse overheid ‘groen inkopen’. Wat dat exact inhoudt en wat de standaarden zijn, is natuurlijk nog niet geheel helder.
Wat doet ons bedrijfsleven? Ondernemingen die al jarenlang in markten opereren waar milieu een belangrijke rol speelt (chemie, automotive, olie), lopen ver voor op de vele andere ondernemingen die nu opeens denken te moeten gaan nadenken over ‘groen’. De Dow Jones World Sustainability Index (een soort Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen-ranking) verdeelt de businesswereld in achttien sectoren, waarbij elk jaar een ‘global sector leader’ wordt benoemd. Met vier Nederlandse ondernemingen in de top (Akzo Nobel, Unilever, TNT en Philips) staan we bovenaan in het landenklassement samen het de UK.
Wat staat een professionele inkooporganisatie te doen? Als u niet al volop met ‘groen’ bezig bent, is het hoog tijd deze kernwaarde te integreren in uw inkoopstrategie en actieplannen. <italic>Green is here to stay</italic>. Maar pas op het tot doel te verheffen. Het is één van de middelen waarmee u zich blijvend kunt onderscheiden en met uw leveranciers langdurig waarde kunt creëren voor uw klanten.
Dat er nog genoeg mensen zijn die mijns inziens de boodschap niet goed begrepen hebben, bewijst de volgende quote van een Amerikaanse VP Supply, zojuist genomineerd voor een of andere Champion of Green-prijs: ‘We can’t be good for the earth if we’re not able to stay in business…’
A very convenient truth.
Dit artikel verscheen eerder in SCMagazine (www.scmonline.nl)
‘Do or die’ – Inkoop en Innovatie
‘The moment you think you have everything under control….you are too late.’ Dat zei Mario Andretti eens aan het einde van een Indy 500 race toen hem werd gevraagd naar de essentie van succesvol racen.
De dynamiek van onze huidige geglobaliseerde wereld trekt een forse wissel op het wendbaarheidvermogen van bedrijven en hun toeleveranciers. De engineering- en marketingafdelingen zijn volop bezig nieuwe producten en diensten te ontwikkelen in een wereld die steeds harder roept: ‘Goedkoper! Sneller! Beter!’ Productie en Inkoop rennen daar vaak al klagend achteraan. Ondernemingen die niet in staat zijn deze ratrace bij te benen hebben inmiddels het loodje al gelegd of zijn overgenomen. Of het nu ABN AMRO is of Stork.
Kenmerkend voor ondernemingen die succesvol zijn op globaal niveau, is dat ze allemaal een fabelachtig marketing- en ontwikkelingspotentieel weten om te zetten in winstgevende producten voor ons klanten. Bij al deze ondernemingen neemt inkoop of zoals het daar vaak wordt genoemd supply chain management, een centrale rol in bij de totale bedrijfsvoering. Boeing, van oudsher een bedrijf dat alles zelf in huis deed, liet in een artikel in de Financial Times noteren wat hun overlevingsstrategie is: ‘Design, supply chain management, marketing and branding’. Niks geen ‘productie of assembly’ meer.
Ook dichter bij huis spreekt Philips in exact deze termen: supply chain management en inkoop behoren tot de kernfuncties van deze bedrijven. Niet zozeer omdat ze scherp kunnen inkopen, maar vooral omdat met het verregaand outsourcen van de eigen productie, deze bedrijven erin zijn geslaagd de flexibiliteit van hun operatie te vergroten door met de juiste leveranciers gezamenlijk nieuwe producten te ontwikkelen.
Inkoop is niet alleen meer het goed op orde hebben van uw contracten en leveringsperformance. Inkoop is het mede vormgeven aan ‘product leadership’ waarmee uw organisatie zich moet onderscheiden in onze nieuwe wereld. Do or die.
Dit artikel verscheen eerder in SCMagazine (www.scmonline.nl)
180°
In de corporate wereld is het afgelopen jaar wederom veel veranderd. Wat vandaag ‘in’ is, is morgen ‘uit’ en andersom.
Een paar voorbeelden.
Toen ik circa een jaar geleden een andere auto uitzocht, had ik nog geen idee hoe prettig ik het nu vind ‘ja’ te kunnen zeggen op de vraag: is ‘ie groen? Een D-label, E-label of nog erger is toch echt niet meer acceptabel, lijkt het. Op verjaarsfeestjes en bedrijfsborrels wordt inmiddels met trots verhaald over het zuinige A-label dat ook nog eens minimale bijtelling met zich meebrengt. Zijn we echt bekeerd of roomser dan de paus geworden?
Nog een voorbeeld. Bonussen. Het kon niet op de laatste jaren en nu opeens moeten we ons thuis en in vriendenkring verantwoorden dat wij er ook eentje krijgen. Hebben we eindelijk een vorm van prestatieloon, komt Bos weer roet in het eten gooien geheel in de tijdgeest van de verontwaardigde burger die niet zelf op zijn Icesave-geld kan passen.
Nog eentje dan. Inkoop. Ooit het lelijke eendje van het bedrijf, maar inmiddels bejubeld als dé strategische spil van de onderneming. Als je vroeger geen carrière kon maken, ging je naar de afdeling Productie en als je helemaal niets voorstelde, belandde je in de kelders van Inkoop. Tegenwoordig staan de headhunters voor je klaar en begrijpt de buitenwereld eindelijk dat jij met jouw afdeling degenen zijn die de meeste aandeelhouderswaarde toevoegen aan de onderneming…
Bij de eerste twee voorbeelden zag ik u met het hoofd knikken. Bij het laatste voorbeeld fronste u de wenkbrauwen waarschijnlijk. Wellicht is het nog niet zover, maar bedenk dat het kan verkeren. De tijd is in ieder geval rijp om in deze crisis samen met uw toeleverketen uw klanten te verrassen met innovatieve oplossingen.
Go 180°!
Dit artikel verscheen eerder in SCMagazine (www.scmonline.nl)
Groene kennisinvesteringsquote
In Senegal worden afgedankte autobanden gebruikt om sandalen van te maken. In Thailand hebben boeddhistische monniken een complete tempel gebouwd van één miljoen bierflesjes (merendeel Heineken trouwens), en in Amsterdam staan studentenflats die zijn gebouwd van ongebruikte zeecontainers. Mooie voorbeelden van groen innoveren lijkt me, opgetekend in FD.outlook.
Nederland staat niet boven aan de ranglijstjes op het vlak van ‘groen’ of ‘innovatie’. Onze KIQ (Kennisinvesteringsquote, www.innovatieplatform.nl) blijft steken op zo’n 7,5 procent van ons BBP; landen als Finland en Amerika zitten rond de 11 procent. Daarnaast hadden we vorig jaar nog vier bedrijven in de Dow Jones Sustainability Index, nu nog maar twee (Unilever en TNT). Groot-Brittannië is hier leidend met vijf bedrijven.
Dat ‘innovatie’ en ‘groen’ elkaar niet hoeven te bijten, bewijst de Senegalese schoenmaker. Die weet waarde toe te voegen zonder daar trouwens direct een of andere Green Award voor te claimen. Kritische consumenten prikken dat groene ijdelheidballonnetje dat veel bedrijven momenteel opblazen direct door.
Ondanks of wellicht als gevolg van de huidige recessie, staan genoemde thema’s hoog op de agenda van zoals bedrijfsleven als overheid. Waar People, Profit, Planet een paar jaar geleden nog glimlachend werd gezien als de manier waarop Shell Greenpeace-activisten de wind uit de zeilen probeerde te nemen, is de green supply chain inmiddels een geaccepteerde strategische topprioriteit.
Wat is de boodschap voor inkoop? Herzie indien noodzakelijk je inkoopstrategie als het thema groene innovatie ontbreekt. Omzeil de financiële afdeling en ga met de leiding van je onderneming praten over de ‘groene inkoop KIQ’. Niet ‘in splendid isolation’ maar als integraal onderdeel van de visie van de totale onderneming. Ontbreekt die, dan is het tijd voor wat zendelingenwerk. Bart Vos, onze eerste Nederlandse ‘groene inkoopprofessor, helpt je graag op weg, heb ik persoonlijk ondervonden…
Dit artikel verscheen eerder in SCMagazine (www.scmonline.nl)